Fakir, yoksul, muhtaç, biçare, dilenci, derviş.
İslam litaratüründe fakir, ev kirası, yiyecek, içecek, giyecek, ilaç, yakacak gibi zorunlu ihtiyaçları karşılandıktan sonra yılda 96 gram altın alabilecek kadar geliri olmayanlara denir.
İslam devletinde; fakirlerden vergi alınmaz, İslam devleti zorunlu ihtiyaçlarını karşılamada, tedavi, tahsil (öğrenim), yolculuk gibi durumlarda fakirlere yardım eder. Çağımızda insanların çoğunun yoksun olduğu sosyal güvenliğe kavuşturur.
Bu sebeple, fakir-zengin arasında düşmanlık, zıddiyet, gerginlik, çatışma olmaz.
Toplumda denge, huzur, mutluluk, sükun ve sosyal adalet sağlanır.
(insanlardan istiğna ederek, kimseye muhtaç olmadan, kendini ibadet ve taata, Kur’an’a, iman ve islamiyet hizmetine vakfeden zatlara manen zengin manasına fakir denildiği de görülmüştür.)
Zengin, sonsuz zengin olan, Allah, bol, muhtaç olmayan, fazla, kimseye muhtaç olmayan, elindekinden fazla istemeyen, varlıklı kimse.
Burjuva, zengin sınıfı, servet birikimi yapanlar, zengin sınıf, özel imtiyazlardan yararlananlar, hayatını emek vererek kazanmayan zengin kimse, orta halli olup, ne çok zengin ve ne de çok fakir olan halk.
Eskiden Avrupa’da köylü ve asilzade olmayıp şehirde yaşayan halka denirdi. Kendi başına işi ve malı olan, ücretle çalışmayan, ferde bağlı iş hayatını güden sınıftan olan.
Bay; zengin, bey, mir, emir.
Gedâ; dilenci, fakir, kimsesiz, yoksul.
Bay u gedâ, zengin-fakir.
Sözlükler olmasa düşünce dünyamız kör olurdu. İletişim hayatımız kelimeler ve cümleler sayesinde nefes alıp veriyor. Kullanılmayan kavramlar, anlamı bilinmeden kullanılan kelimeler zamanla zihin dünyamızı kısırlaştırıyor. Konuşuyoruz ama nece konuşuyoruz, bilmiyoruz. İnsanımız, anlamını bilmeden kendi dilinde esas olan kavram ve kelimeleri kullanarak iletişim kurmaya, duygularını ve durumlarını ifade etmeye çalışıyor.
Okur yazar olmayanın bulunmadığı, zorunlu eğitim sebebiyle neredeyse lise mezunu olmayanın kalmadığı ülkemde, üniversite mezunları da dahil pek çok insan sözlük kullanmıyor. Sözlüğe ihtiyaç duymuyor.
Okur yazarlığımız, tahsil hayatımız, diploma seviyemiz ne mertebede olursa olsun sözlük hava gibi, su gibi ihtiyacımızdır.
“Kamus, namustur ya da Kamusa uzanan el, namusa uzanmıştır.” Merhum Ustad Cemil Meriç’ e ait olan bu vecize meselenin önemini ziyadesiyle ifade etmektedir.
Dil ve Din iki kutsalımızdır. Dilin asaleti dinden, dinin muhafazası dilden destek alır. Hayatımızı, dilimizi ve dinimizi sahiplendiğimiz kadar zenginleştirebiliriz.
Kamusumuz ve Vahyin muhafızı Mushafımız esas manada zenginliğimizdir.
Zengin, diline ve dinine sahip çıkan, yaşayan, yaşatan ve müktesebatını koruyana denir.
Zengin, kavram olarak çok malı olana dense de, çok malı olana stokçu denir, O’da ancak varislerini sevindirir vesselam.