Son olarak; Aralık ayında görüşmüştük.
105 (Yüz beş) yaşında bir ulu çınardı, 13 yıldır Suriye’de devam eden savaşta torunlarından, evlatlarından, yakınlarından birçok şehit vermişti Nevfa Nine.
Kayı’nın Suriye topraklarında kalan Humus Türkmenlerinin acılarını uzun uzun konuşma fırsatımız olmuştu.
Son savaşta iç göçe maruz kalmış, evlerini, tüm eşyalarını, mezarlarını, hatıralarını, arazilerini 6,5 yıllık kuşatmanın ardından geride bırakıp yapılan anlaşma gereği mübadele edilip Afrin’e gelmek zorunda bırakılmışlardı.
Kafir Esed’in ebedi ve ezeli düşmanıydılar Türkmenler.
Hem baba Hafız hem de oğul kafir Esed dünyayı zindan etmişti Türkmenlere ve onlara muhalif olan herkese.
Türkçe konuşmanın yasak olduğu Suriye’de, 1920’den sonra milyonlarca
Türkmen soykırıma uğramış; can, mal ve ırz güvenlikleri tehlikeye düşmüş, varlıkları tehdit altına girmişti.
Dünyada ilk 10 listesine giren cezaevlerinden 3 tanesi de Suriye’de sistematik işkencelerin merkezi haline gelmişti.
13 yıllık savaşta 1 milyondan fazla insan kafir bir diktatöre başkaldırdığı için öldürüldü.
Milyonlarcası evsiz, yersiz, yurtsuz kaldı. İç göçe maruz bırakıldı. Nevfa Nine ve onun kahraman torunları da bu iç göç ile yüzleştiler.
Topraklarını bırakmak istemediler, mücadele ettiler ancak Esed rejimi onların yaşadığı bölgeyi muhasara altına alıp 6,5 yıl kuşatma altında tuttu, aç bıraktı, iç bölgelere giren tüm yollarını kesti.
Türkmenler pes etmedi, teslim olmadı… Şehitlerini, yaşamını yitirenleri önce yüreklerine sonra evlerinin avlularına gömdüler… Mezarlığa bile götüremediler.
Ancak tüm bu ağır koşullar altında Türklük onurundan ve gururundan taviz vermemiş, zalime boyun eğmediler.
Yabancı bir toprağa, yurt olmayan bir araziye, başka bir ülkeye göç etmeyi düşünmediler.
Ata yurtları, Türk mirası, ocakları Suriye’de kaldılar. Ancak koşullar insan yaşamı için hiç elverişli olmadığından ve dayanılacak takat kalmadığından 2018 yılında Humus ilinden, Türkiye’nin kontrolünde olan Halep’in Afrin ilçesine göç etmek zorunda kaldılar.
Yanlarında sadece üzerlerindeki giydikleri kıyafetleriyle çıkıp gelmişlerdi.
Savaşı anlatmak kolay olabilir ama savaşlara şahit olmak zordur; aileden şehit olan varsa bu daha da zordur. Şahit olunan savaşlarda şehit düşenlerin sizin parçanız olduğunu görmek en acısıdır!
Bu yurtta, Türklüğün bu elemli topraklarında, şimdi özgürleştirilmiş bölgelerde yaşayıp ailesinden bir ferdini kaybetmeyen bir kişi hemen hemen yok.
Kısacası; bu insanlar ile kafir Esed arasına KAN, yitirilmiş onca CAN girmişti.
Nevfa Nine’nin yiğit torunları,
Türkiye’nin kontrolünde bulunan özgürleştirilmiş bölgelerde, Türk askeri ile omuz omuza sayısız operasyonlara katılmışlardır. Şu anda da sınırın diğer tarafında yönleri kıbleye dönük, kalpleri Türkiye ile birlikte atmaktadır.
Kırgızistan dönüşümüzde Ulu Çınarımız Nevfa Nine’mizin rahmet-i Rahman-a göç eylediğini üzüntüyle öğrenmiş oldum. Evlatlarının, torunlarının, sevenlerinin, Humus ‘un, Humuslu Türkmenlerin, Suriye’nin başı sağ olsun. Başımız sağ olsun
*Başınız Sağ Olsun Komutan Dr. Halid (Merhum Nevfa Nine’nin torunu, ninemiz vefat edene kadar Dr. Halid’in yanında kalıyordu)
Ruhun Şad, mekânın Cennet Olsun…🌹